بازار لوله پلیمری تک لایه دائماً در حال تحول است و همچنین از اثرات یک بحران عمومی ناشی از همه‌گیری رنج می‌برد که باعث کاهش عرضه مواد اولیه و پیامدهای آن بر کل چرخه تولید و فروش شده است.
در زمینه ای مانند آنچه توضیح داده شد، همچنین با در نظر گرفتن تکامل تکنولوژیکی مواد، ضروری است که برای انتخاب بهترین راه حل های سیستم، مقداری روشن شود.
بیایید با یک تفاوت مهم شروع کنیم: لوله های PVC و لوله های پلی پروپیلن.
پلی پروپیلن یک ماده پلیمری است که امکان ایجاد لوله های سبک و حمل و نقل آسان را نیز فراهم می کند.
لوله های پلی پروپیلن، مانند تمام لوله های ساخته شده از مواد پلیمری، دارای یک لایه داخلی بسیار صاف در مقایسه با انواع دیگر لوله ها (به عنوان مثال لوله های فولادی) هستند، بنابراین حداقل اصطکاک و افت فشار کم را در طول حمل و نقل و توزیع سیالات منتقل شده تضمین می کنند.
لوله های PP-R که از دهه 1980 برای لوله کشی و گرمایش استفاده می شوند، مقاومت شیمیایی خوبی نیز دارند.
لوله های پلی پروپیلن دارای مقاومت حرارتی بالا و عملکرد خوب حتی در دماهای پایین هستند.
به همین دلیل، همچنین برای غیر سمی بودن مواد، لوله های PP-R برای حمل و نقل آب آشامیدنی ایده آل هستند.
محصولات پلی پروپیلن همچنین با سهولت نصب که توسط پلی فیوژن انجام می شود، مشخص می شود، فرآیندی ساده و سریع، که اتصالات را قابل اعتمادتر می کند.
با تجزیه و تحلیل برخی از ویژگی های لوله های پلی پروپیلن و PVC، می توان تفاوت ها را بهتر درک کرد.
پلی پروپیلن دارای ویژگی های زیر است: مقاومت در برابر دماهای بالا (پیک تا 110 درجه سانتیگراد)، سبکی (چگالی کمتر از 1 گرم بر سانتی متر مکعب)، امکان اتصال با ترموفیوژن، مقاومت شیمیایی بالا.
پی وی سی دارای ویژگی های زیر است: کاهش مقاومت در برابر دماهای بالا (حداکثر 60 درجه سانتیگراد)، چگالی بسیار بالاتر، نیاز به بررسی آزاد شدن مونومر وینیل کلرید و عدم امکان اتصال توسط ترموفیوژن.
از نظر مقاومت در برابر شعله و اقتصاد برتر است.
بنابراین، ویژگی های مربوط به مواد خام در ویژگی های محصولات ساخته شده با آنها منعکس می شود.
قیمت لوله ها بر اساس نوع، ضخامت و قطر متفاوت است.
صرف نظر از هزینه خود خط لوله، هزینه های کلی باید بسته به نوع کاربرد، کار و مدت زمان سیستم در نظر گرفته شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.