همان طور که می دانید پیراهن بچه گانه دخترانه کودکان، بدون در نظر گرفتن جنسیت، قبل از قرن بیستم سبک ها و برش های مشترکی داشتند. از قرن شانزدهم تا بیستم، زن و مرد هر دو لباس، تونیک و عبا می پوشیدند.
تنها زمانی که لباس مردانه به لباس‌های دو تکه، پیراهن و شلوار تبدیل شد، این لباس برای زنان، نوزادان و کودکان نوپا تبدیل شد. سبک‌های کودکان با بزرگ‌تر شدن از لباس‌های مجلسی به لباس‌های بزرگسالان تکامل یافت.
لباس مجلسی زنانه و نوزادی قنداق کردن برای مدت کوتاهی رایج بود، اما لباس‌های سفید بلند تا مچ پا و دامن‌های لغزنده برای نوزادان و کودکان نوپا در حال خزنده در حدود دهه 1500 محبوبیت داشتند.
زیرا زنان در دهه 1700 لباس‌های بسیار زیبای موسلین و پارچه‌ای می‌پوشیدند که به طرز قابل توجهی شبیه لباس‌های پوشیده شده بود. کودکان خردسال از اواسط قرن. با رشد مد بچه‌ها، به لباس‌های کودکانه لوازم جانبی دیگری مانند کمربند کمری داده شد.
ظاهر دیگری که نمونه ایده آل مد نئوکلاسیک زنانه را به نمایش می گذاشت، این بود. اکثر زنان، دختران و پسران نوپا در دهه 1800 لباس هایی از پارچه های سبک مانند ابریشم یا پنبه می پوشیدند.
درحالی‌که لباس‌های مردان با بزرگ‌تر شدن در قرن نوزدهم به‌طور چشمگیری تغییر کرد، لباس‌های دختران نسبتاً بدون تغییر باقی ماندند. لباس‌های زنانه از نظر برش یا جزئیات سبک تغییر چندانی نکرده است.
از لباس‌های مخصوص تولد گرفته تا لباس‌های دامن‌دار که در تمام زندگی‌شان می‌پوشیدند. تمایز اساسی بین مد کودکان و زنان این بود که طول لباس به طور پیوسته افزایش می یافت و در نهایت در اواسط نوجوانی به کف لباس می رسید.
کارکرد و طراحی باید در تناسب مناسبی در لباس‌های کودکان باشد تا محبوب و مقبول باشد. انتخاب پارچه، بازشوها و بست ها، تناسب و سهولت، زیورآلات استفاده شده همگی ملاحظات اصلی هنگام طراحی لباس کودکان هستند.
برخی دیگر از عواملی که یک طراح برای طراحی لباس کودکان باید روی آنها تمرکز کند، تغییر شکل کودک در حال رشد و نسبت های مختلف قسمت های مختلف بدن است.
لباس های اوقات فراغت و لباس های ورزشی دو سبک طراحی بسیار برجسته و در لباس کودکان هستند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.