در این فایل صوتی می‌خواهم درباره انتخاب محصول و ظرفیت‌های صادراتی محصول شیشه و کریستال و چینی صحبت کنم. این دو محصول تقریبا به هم نزدیک هستند، اما اساس تفاوت‌های خاصی هم دارند. کاربرد آن‌ها تقریبا یکسان است اما تنوع محصول بسیار زیاد و بازارهای بسیار متفاوتی دارند.
جذابیت این محصول به این دلیل است که اکثر متریال آن داخلی است و می‌توان با قیمت تمام شده بسیار خوبی آن را تولید کرد. از طرفی با توجه به اینکه این ظروف جزو محصولاتی است که هم ضایعات و ریخته ریز دارد و هم توسعه و تنوع و مدگرایی دارد، اکثر مردم به صورت دوره‌ای آن را مصرف می‌کنند. یعنی کشور بی‌نیاز از آن نمی‌شود.
همه جای دنیا هم مصرف کننده آن هستند؛ چه از نوع شیشه‌ای و چه از نوع چینی. هر منطقه‌ای علایق و تنوع‌های خاص خود را دارد و از طرفی می‌توان در این محصول، با خیلی از پارامترهای کوچک و بزرگ، خروجی‌های متفاوتی گرفت.
در بازار داخلی هم ظرفیت‌های خیلی خوبی دارد. مشتری آن از یک دست‌فروش، مغازه‌دار، رستوران‌دار (که می‌خواهد برای رستوران خود بخرد)، آبمیوه‌فروشی، فروشگاه بزرگ و تا هر جایی که مصرف کننده محصول حضور دارد می‌تواند باشد. حتی می‌تواند تک‌فروشی هم داشته باشد و حجم کمی از معامله را پوشش دهد.
ظرفیت‌های این محصول شرایطی ایجاد کرده است که اکثر کسانی که می‌خواهند در این زمینه کار کنند به راحتی می‌توانند بازار خود را پیدا کنند. چون این محصول تنوع زیادی دارد در دوره‌های مختلف خروجی‌های متفاوتی از آن گرفته می‌شود. مثلا امروز یک محصول زده می‌شود، فردا و پس‌فردا محصولات دیگری و این باعث می‌شود تا همیشه بتوانید با قیمت‌های روبسته (قیمت آن مشخص نباشد) معاملات خود را پیش ببرید.
در کشور ما حجم تولید ظروف شیشه‌ای و چینی بسیار زیاد است. طبق چیزی که وزارت صنعت و معدن می‌گویند در سال نزدیک به 66 هزار تن ظروف شیشه‌ای و 6/46 هزار تن هم ظروف چینی دارد تولید می‌شود. این نشان می‌دهد که این محصول ظرفیت زیادی برای تولید دارد. قزوین، تهران، مرکزی، همدان، خراسان، اصفهان، یزد، زنجان، قم، گیلان و غیره، همه تولیدکننده این محصولات هستند و خیلی از این برندها را هم خوب می‌شناسید و خیلی خوب هم تبلیغ کرده‌اند. اما برندهای گمنام زیادی هم وجود دارند. حجم تولید این محصول بسیار زیاد است و حتی کارگاه‌های کوچکی هم که در این زمینه کار می‌کنند ظرفیت تولید دارند. بعضی‌های آن‌ها هنری می‌شوند و به بیشتر از یک محصول معمولی در این بازار تبدیل می‌شوند و متقاضی خاص خود را دارند و به راحتی می‌توان برای آن مشتری پیدا کرد.
متأسفانه تولیدکننده‌های بازار داخلی خیلی به توسعه کارخود توجه نکرده‌اند و اکثرا به همین چند معامله داخل کشور پرداخته‌اند.اما به خاطر اینکه این محصول ذاتا سود خوبی دارد، تولیدکننده سود بسیار خوبی می‌برد. متریال بسیار ارزان است، یک فرآیند پخت و شکل‌دهی دارد، یک خط تولید ساده دارد و بعد خروجی می‌گیرد. یعنی با حداقل فروش‌ها هم می‌توانند به سودهای خوبی برسند. در این بازار تولیدکننده‌ها از نظر مالی تمایل زیادی به توسعه کار خود نداشته‌اند. به بازارها بستگی دارد. تولیدکننده‌های مختلفی در این بازار داریم که خیلی هم خوب کار می‌کنند و من آن‌ها را می‌شناسم، اما بیش از آنچه کار می‌کنند باید به این مسیر توجه کنند.
کشورهایی مثل چین، آلمان، فرانسه، ترکیه و چک، بزرگترین صادرکننده‌های این محصول در دنیا هستند؛ چین با 8500 میلیون دلار، آلمان با 800 میلیون دلار، فرانسه با 800 میلیون دلار، ترکیه با 400 میلیون دلار، چک با 400 میلیون دلار. از طرفی معلوم می‌شود که چین بسیار مجموعه قدرتمندی در حوزه تولید و فروش این محصول مهیا کرده است. این عدد بسیار بزرگ است؛ 8500 میلیون دلار حجم صادرات آن است. حالا ایران چقدر است؟ کمتر از 10 میلیون دلار حجم صادرات ما است و این خیلی کم است.
عمده واردکننده‌های این محصول هم آمریکا، آلمان، ویتنام، انگستان و ایتالیا هستند؛ آمریکا 1500 میلیون دلار، آلمان800 میلیون دلار، 600 میلیون دلار ویتنام، 500 میلیون دلار انگستان و 400 میلیون دلار ایتالیا. نکته جالب آن این است که آلمان هم صادرکننده بزرگی است و هم واردکننده بزرگی. حجم صادرات و واردات این کشور تقریبا دو عدد یکسان است. یعنی 800 میلیون دلار وارد و 800 میلیارد دلار هم صادر می‌کنند که این حجم بسیار زیادی است. در کل نزدیک به 12300 میلیون دلار حجم کل معاملات سال در این بازار است. البته حجم صادرات 5/15 میلیون دلار است و من نمی‌دانم که اختلاف بین این دو عدد کجا گم شده است که در آمارهای سایت تریدمپ موجود نیست.
صادرات ظروف شیشه ای در ایران
روند صادرات ما چگونه است؟ ما از سال 91 از نزدیک به 200 میلیون دلار به سال 97 با نزدیک به 100 میلیون دلار رسیده‌ایم؛ چقدر وضعیت ما افتضاح شده است! بماند که چرا اینطور شده است و الان نمی‌خواهیم وارد آن پروسه شویم چون بارها صحبت کرده‌ایم. ما از بازارهای خود دور شده‌ایم و فرصت‌ها را از دست داده‌ایم. چند روز پیش مقاله‌ای درباره اقتصادهای برتر جهان می‌خواندم. در واقع در دهه جدید، از 15 سال گذشته به این طرف، شرکت‌هایی که از بیس اینترنت استفاده می‌کنند و روش‌های فروش خود را به سمت روش‌های تجارت الکترونیک و مدرن جدید پیش برده‌اند، رشد بسیار زیادی هم کرده‌اند. در دهه‌های قبلی هر محصولی که وارد بازار جهانی می‌شد، تا زمانی که مردم به استفاده از آن عادت می‌کردند، بین 10-30 سال طول می‌کشید. اما الان این دوره به شدت کاهش پیدا کرده است. به 4-8 سال رسیده است و این به خاطر تکنولوژی جدید است. در نتیجه فرصت‌های خیلی سریع‌تر برای ما فراهم می‌شوند. فقط باید خدمات کالای خود را عرضه کنیم و ظرف چند سال بازارهای جهانی را مصرف‌کننده کنیم. می‌توانیم محصولی را از طریق اینترنت جهانی کنیم که مردم نشناسند و اصلا عادتی به استفاده از آن نداشته باشند، اما آن را تبدیل به یک لزوم در زندگی آن‌ها بکنید. با استفاده از همین اینترنت و روش‌‌هایی که دارد انجام می‌شود.
اکثر محصولات ما به عراق و افغانستان می‌رود که نزدیک به 72 میلیون دلار آن است، 10 میلیون دلار آذربایجان، 10 میلیون دلار پاکستان، 6 میلیون دلار قزاقستان و سایر کشورهایی که با آن‌ها کار می‌کنیم و این نشان می‌دهد که ما خیلی فعالیتی در بازاریابی نکرده‌ایم. فقط با همین کشورهایی که رفت و آمد آن‌ها به ایران نزدیک بوده است و به راحتی می‌توانسته‌اند بروند و بیایند یا به هر دلیلی قرابت و نزدیکی به ما داشته‌اند، معامله و کار کرده‌ایم.
از طرفی به کشورهای اطرافمان نگاه کنید. مثلا امارات نزدیک به 300 میلیون دلار واردات دارد، روسیه 230 میلیون دلار، ترکیه 192 میلیون دلار و غیره. یک نکته درباره امارات بگویم. امارات که وارد می‌کند، تنها خودش مصرف کننده نیست. آن کالا وارد امارات می‌َشود و بعد به اکثر کشورهای آفریقایی و خلیجی صادر می‌َشود. چون کشورهای خلیجی خرید خود را از امارات انجام می‌دهند و همه این 294 میلیون دلاری که دارد وارد آن کشور می‌شود مصرف خود آن نیست. اگرچه خود آن هم مصرف کننده بسیار بزرگی است اما تمام این حجم مصرف او نیست و حجم بسیار زیادی از آن باز به کشورهای مختلف صادر می‌شود. اما روسیه و ترکیه کشورهای بزرگی هستند، عربستان حتی به نسبت خود کشور بزرگی است. اما مارات آنچنان فضایی ندارد. از حجم عراق، 156 میلیون دلار، ما تنها 40 میلیون دلار آن را تأمین می‌کنیم و باقی را از دست داده‌ایم. متأسفاه ما توجه زیادی به مصرف هند و پاکستان (83 میلیون دلار واردات) و کویت (57 میلیون دلار واردات) نکرده‌ایم.
شرکت‌های مختلف و بسیار بزرگ و البته شرکت‌های بسیار ضعیفی در این زمینه کار می‌کنند، اما همه آن‌ها هنوز وارد روش‌های جدید نشده‌اند. در روش‌های جدید شما واقعا نیاز ندارید که این همه مشقت و سختی و دردسر بکشید تا خروجی بگیرید و بازار خود را پیدا کنید. وقتی با یک تاجر صحبت می‌کنیم اول از همه می‌گوید به نمایشگاه و فلان جا برو، یعنی کمتر از 50 هزار دلار هزینه‌کردن در سال را نمی‌پذیرد! آیا واقعا من تاجر یا من تولیدکننده که می‌خواهم وارد این بازار شوم می‌توانم این مقدار هزینه کنم!؟ مثلا من باید سالی 50 میلیون هزینه کنم تا بتوانم چند مشتری پیدا بکنم یا نکنم. همه این‌ها هزینه‌های بسیار زیادی است که واقعا نمی‌َشود خروجی گرفت و باید راهکارها را عوض کنیم تا بهترین متدها و خروجی‌ها را به دست آوریم.
کسانی که می‌خواهند در حوزه ظروف و کریستال یا چینی کار کنند می‌توانند ارتباط بگیرند تا به آن‌ها مشورت و راهنمایی دهم تا انتخاب محصول درستی انجام دهند و وارد این حوزه شوند. بازار داخلی هم حوزه بسیار خوبی است و متأسفانه توجه کمی به آن کرده‌اند. در صورتی که این حوزه می‌تواند سودهای بسیار خوبی بدهد و مسیرهای خوبی ایجاد کند
برای ارتباط و دریافت مشاوره از استاد نظام پرور می توانید با شماره ذیل تماس حاصل نمایید:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.