صادرات به چین از کشورهای هدف برای کالاها و محصولات صادراتی ایران است. چین اولین شریک تجاری ایران محسوب می شود.کشور ایران به پنج کشور صادرات عمده دارد از جمله چین، عراق، امارات، افغانستان و هند، کالاها و محصولات خود را صادر می نماید.
اگر چین عوارض گمرکی و بانکی از این تجار ایرانی دریافت نکند، حتما سهم صادراتی ایران به چین افزایش می یافت.
همانطور که برای توسعه صادراتی با افغانستان عوارض گمرکی و صادراتی دریافت نمی کند.
از رقبای کشور برای صادرات به این چین، افغانستان می باشد.
عمده ترین کالاهای صادر شده به این کشور از محصولات پتروشیمی بوده است.
چین از خریداران اصلی نفت خام و سنگ آهن ایران محسوب می شود
کالاهای قابل صدور ایران به چین شامل:
مواد شوینده: صابون، پودر لباسشویی، شامپو، مایع ظرفشویی، سفیدکننده
خشکبار: زعفران، پسته، کشمش، انجیر خشک، بادام، گردو، فندق، خرما
فرآورده‌هاى دریایی، ماهی، میگو، خاویار، سبزیجات خشک و یخ‌زده
میوه و آب‌میوه و سایر فرآورده‌هاى صنایع غذایى شامل: آب سیب، آب پرتقال، گریپ‌فروت، انگور، گلابى و سایر، آب گوجه‌فرنگی، سس گوجه‌فرنگی، سرکه، نوشابه،
آدامس، عسل، آب‌نبات، شکلات تافی، مربا، پیاز و سیر خشک، سبزیجات یخ‌زده نظیر کلم و سایر.
صنایع دستی: فرش‌هاى نفیس، شیشه تزئینی، خصوصاً با طرح‌هاى مدرن، پارچه‌هاى تزئینى رومیزی، نخى و سایر.
عوامل و مشکلات صادرات به چین
چین بازار خوبی برای صادرات کالاهای ایرانی محسوب می شود، اما مشکلاتی هم بر سر راه تجارت با چین وجود دارد.
- دلیل تحریم ها ، صادرکنندگان پسته از طریق بانک ایران نمی توانند ارز خود را برگردانند.
- در چین دولت از صادرکنندگان خود حمایت می کند، اما صادرکنندگان ایرانی مورد حمایت واقع نشده اند.
- قیمت تمام شده محصولات و کالاها است، که بسیار بالا می باشد، ولی همین کالاها و محصولات توسط کشور هند، پاکستان و اندونزی با قیمتی پایین تر از ایران تولید می شود.
- کالای ایرانی چون هماهمنگی در تولید آنها برای صادرات وجود ندارد، در بازارهای هدف ماندگاری کمتری دارند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.