اولین راه برای پیدا کردن تأمین‌کننده کم‌ارزش و به‌دردنخور -ولی عالی برای شروع- استفاده کردن از بازار تهران است. چرا می‌گویم چندان به درد نمی‌خورد؟ اول اینکه، چون بین تأمین‌کننده اصلی و شما، یک واسطه وجود دارد، پس خود او هم سودی می‌گیرد. دوم، چون این تأمین‌کننده، بازاری است، به فروش آشناست. و آپشن‌هایی که شما می‌توانید در بلندمدت از یک تأمین‌کننده کارخانه‌دار بگیرید، نمی‌توانید از یک بازاری بگیرید.
ولی چرا بازار تهران برای شروع عالی است؟ برای اینکه تعداد تأمین‌کننده‌ها زیاد است. بازار یک راسته دارد که مثلا پنجاه مغازه در آن هست. شما در شروع کار، بلد نیستید و کارتان را چندان حرفه‌ای انجام نمی‌دهید. بنابراین استفاده کردن از تأمین‌کننده‌های ضعیف‌تر به شما اجازه قوی شدن می‌دهد. پس برای شروع، تأمین از طریق بازار بهترین تأمین است. حاشیه سود چندان خوبی ندارد، ولی برای کسب تجربه عالی است.
اگر ارتباط‌تان را با یک کارخانه‌دار از دست بدهید، شاید یک سال طول بکشد تا دوباره جواب تلفن شما را بدهد. و این آفت بسیار بزرگی است، چون شما برای معاملات مهم خود این کارخانه‌دار را لازم دارید. اما اگر یک بازاری را از دست بدهید، می‌توانید به سراغ مغازه کناری بروید!
برای تأمین، صرفا از بازار تهران نام می‌برم. شاید بازار مشهد، تبریز، اصفهان و تا حدودی شیراز به درد بخورند، اما چون بازار تهران با اختلاف فاحشی قوی‌تر است، همان بازار تهران را ملاک در نظر بگیرید و به بقیه شهرها کاری نداشته باشید، مگر در محصولات کشاورزی یا منطقه‌ای خاص. پس بازار تهران مسیر صفر ما است.
چگونه تامین کننده پیدا کنیم
مسیر اول: نمایشگاه تهران
نمایشگاه تهران به‌صورت تخصصی برگزار می‌شود و چون یکی، دو سال است که از رونق افتاده، نمایشگاه‌ها را با هم ادغام می‌کنند. مثلا نمایشگاه صنعت و ورزش در کنار هم برگزار می‌شود یا نمایشگاه در و پنجره و دکوراسیون داخلی را با هم برگزار می‌کنند.
در صورتی که تا دو یا سه سال پیش کاملا از هم جدا بودند. یک ایراد بزرگ نمایشگاه تهران این است که روز به روز هم ضعیف‌تر می‌شود. ولی به هر حال یک منبع بسیار خوب است؛ برای اینکه شما در یک بازه سه یا چهار روزه می‌توانید تولیدکننده‌های زیادی را ببینید و با آخرین اتفاقات حوزه خود آشنا شوید و شاید تجربه سه یا چهار ماه را در این سه، چهار روز به دست بیاورید. این بسیار مهم است.
مسیر دوم: شهرک‌های صنعتی
برخی محصولات اصلا در شهرک‌های صنعتی نیستند؛ مثلا برای فیروزه شهرک صنعتی تعریف نمی‌شود. برای محصولات تولیدی و کارخانه‌ای، شهرک‌های صنعتی یکی از بهترین مسیرهای کسب تأمین‌کننده هستند. برای کشاورزی کاربردی ندارد، ولی برای مقصد کاربرد دارد. شاید به درد تخمه آفتاب‌گردان نخورد، ولی قطعا به درد موکت می‌خورد.
مسیر سوم: آشنایان و دوستان
هر کدام از شما به نسبت جایگاه و مرتبه‌تان، آدم‌هایی اطراف خود دارید. زمانی هم که جایگاه و سطح شما بالاتر می‌رود، آدم‌های اطراف شما بیشتر می‌شوند. ایرانی‌ها به کار با دوستان و آشنایان بسیار علاقه دارند، چون این‌ها بهترین گروه هستند.
در کار با آشنایان و رابطه‌ها، احتمال کلاه‌برداری کمتر است و دغدغه کمتری دارد. ولی واقعا کار با رابطه‌ها دیگر در این اقتصاد جواب نمی‌دهد. اگر شما بخواهید صرفا از طریق رابطه‌ها پیش بروید، نمی‌توانید. ولی یک مسیر عالی است، برای همین آن را ذکر کردم.
مسیر چهارم: اینترنت
این مسیر به دو بخش تقسیم می‌شود: سایت و شبکه‌های اجتماعی. ممکن است شما بتوانید در سایت ایران‌تجارت یا در سایت Namayeshgahi.com تأمین‌کننده پیدا کنید. یا اگر جستجو کنید: «قیمت دستگاه سم‌پاش» و یا جستجو کنید: «تولیدکننده دستگاه سم‌پاش»، سایت‌هایی برای شما می‌آورد و بعد شروع می‌کنید با این‌ها ارتباط برقرار کردن. می‌توانید همین کار را در شبکه‌های اجتماعی هم بکنید، مخصوصا در اینستا. از هشتگ‌ها استفاده کنید و تولیدکننده‌های محصول موردنظر را پیدا کنید.
به غیر از مسیر اولیه که بازار تهران بود، این‌ها چهار مسیر اصلی برای پیدا کردن تأمین‌کننده هستند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.