تا اواخر قرن هجدهم میلادی داد و ستد، و روش های پرداخت روش ثابت و ابتدایی داشت. خریدار به فروشنده مراجعه می کرد و با پرداخت قیمت کالا به صورت نقدی، کالا را تحویل می گرفت.
روش های پرداخت برای به حداقل رساندن خطر عدم پرداخت در طول تاریخ تحولاتی را پشت سر گذاشته است.
به‌طور کلی، مهمترین اصل در انتخاب روش های پرداخت وجه در معاملات تجارت بین‌المللی، میزان شناخت و اعتماد فروشنده به خریدار و اطلاع از شرایط سیاسی و اقتصادی کشور خریدار است.
مهمترین مشکلات یعنی چگونگی دریافت کالای واقعی و پرداخت وجه آن سبب شد که روش هایی برای پرداخت وجوه نقد حاصل از خرید کالای تجاری ایجاد گردد.
آشنایی با روش های پرداخت در تجارت خارجی
- الف) پرداخت نقدی یا پیش پرداخت:در این حالت خریدار کالا ، تمام وجه آن را همراه با سفارش کالا در اختیار فروشنده قرار می دهد.
- ب) پرداخت بر روی حساب باز یا وعده دار
- ج) پرداخت بر روی برات
- د) پرداخت ازطریق اعتبار اسنادی
در روش الف:در این روش عمده ریسک متوجه خریدار به نفع فروشنده است. در این روش زمانی پرداخت مناسب خواهد بود که ویژگی های را داشته باشد.
اولا خریدار به فروشنده اعتماد کامل داشته باشد. ثانیاً مقررات کشور خریدار اجازه پیش پرداخت وجه به طور کامل فراهم نماید.
ثانیاً خریدار و فروشنده اطمینان داشته باشند که دولت محدودیت هایی بر صادرات و واردات کالا یا خدمات ایجاد نکند.
در روش ب) این روش از نظر ریسک و اعتماد دقیقاً در مقابل روش قبلی است.
در اینجا فروشنده بر اساس تفاهمی که با خریدار نموده است اقدام به ارسال کالا نموده و مالکیت خویش را با ارسال کالا و اسناد حمل از دست می دهد و در اختیار خریدار قرار می دهد.
فروشنده برای کاهش ریسک می تواند کالا را در چند مرحله ارسال نماید و پس از دریافت وجه مقدار کالای حمل شده مابقی کالا را ارسال نماید.
در روش ج) در روش فروشنده اقدام به ارسال کالا نموده و اسناد حمل را مستقیماً برای خریدار ارسال می کند و همراه آن براتی را در وجه خریدار صادر می کند.
در این حالت فروشنده اسناد را از طریق بانک ارسال می کند.
در روش د) اعتبار اسنادی قراردادی است که به موجب آن وارد کننده کالا به بانک گشاینده اعتبار دستور می دهد وجه کالا را به صادر کننده بپردازد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.